aşk'a içimi döktüm

sessiz terkedip gidişlerin yankılandı birden
söküp atamazsın bir kızgınlıkla kırık kalbinden
aylar seneler geçer belki bir gün anımsarsın
o zaman bilmem gözlerin yaşla dolarmı ağlarmısın
başka bedenin kollarında yatarken içim ürperir
o kapıldığım gururum bana sinsice gülüverir
her gece ağlarken ızdırap tokadı ağır gelir
sancılarda her gün bedenim kalbim ağrı werir
alışmak kolaysa unutamamakta bi o kadar zor
daha ne kadar yakacak beni bu ateşte kor
son kez kapıdan çıktığında o acıyı bana sor
elveda diye salladığın ellerin bi bedenin
ölüşünü yolcular farkında olmazsın kefenin