Rapozof _ Soğuk ve KaranLık

Hiç bir sözünü tutmamak mı yoksa elini tutmamak mı?bana bukadar koydu hiç bi dala tutunamadım.papatyadaki fala bağladık kahrolası sevgiyi,ilgiyi hanginiz göserdiki benden beklediniz ritminizde hep aksime sabretmeyi bilemediniz,kaç satır oldu hep anlattım hep katlandım artık yetmedimi bi can kaldı bende beni bende aradın beden burda ruh nerde sendemi gideceksin peki neden bekledin bukadar sevgi dediğin ne ki insan yalnızken arar, karar ver ya git yada yanımda kal,ama gitme nolur benide yanına al.hal kalmadı istek desen niçin istesen bilsen bi sevsen bi görsen nankörsen,ben alıştım sen alışma ben muhtacım karışma ben ağlarım sen ağlama,sana kıyamam beynimi kemiriyo her düşünce üşüyünce sarılırım ben düşlerime kafam bi dünya bana soru sorma yanıma gel artık uzakta durma yalan olmasın artık gerçekle gel boşver duyguları nolur yyok bi engel sel oldu bak yaşlar boşmu haykırışlar hesap verme neden deme şevkati bi dene gittiğinde kaldı elimde birkaç zarf ve güller harbiden gittiysen nolur kalbimi geri ver yaşayamam sensiz neden anlamak istemiyosun sen sensiz kalmanın anlamını bilmiyosun sormuyosun hiç kandine biz nerde hata yaptık bir anlık sinirle onca resmi yaktık yırttık attık onuru zamanında çok kez gözmü deydi be aşkım imrenirdi herkes korkma delilik yok aynı yerdeyim yürüdüğümüz yollardan geçtim ferk yalnızlık söz vermiştik tutmadık saatlerce ağladık tek başıma odamdayım soğuk ve karanlık beynimi kemiriyo her düşünce üşüyünce sarılırım ben düşlerime kafam bi dünya bana soru sorma yanıma gel artık uzakta durma